Перевод: с польского на русский

с русского на польский

domagać się

  • 1 domagać się

    несов.
    тре́бовать, добива́ться; домога́ться
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > domagać się

  • 2 domagać\ się

    несов. требовать, добиваться; домогаться
    +

    wymagać, żądać

    Słownik polsko-rosyjski > domagać\ się

  • 3 nalegać

    глаг.
    • налегать
    • настаивать
    * * *
    несов. настаивать; домогаться (чего-л.);
    \nalegać na kogoś требовать от кого-л. (чего-л.); \nalegać па coś настаивать на чём-л.
    +

    nastawać, domagać się, żądać

    * * *
    несов.
    наста́ивать; домога́ться (чего-л.)

    nalegać na kogoś — тре́бовать от кого́-л. (чего́-л.)

    nalegać na coś — наста́ивать на чём-л.

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > nalegać

  • 4 nastawać

    глаг.
    • исходить
    • наставать
    • походить
    • прибывать
    • прибыть
    • приезжать
    • приехать
    • прийти
    • приходить
    * * *
    nasta|wać
    \nastawaćje несов. 1. наступать, наставать;
    2. па со настаивать на чём, требовать, домогаться чего; 3. na kogo-co покушаться на кого-что, угрожать кому-чему
    +

    1. nadchodzić, następować 2. domagać się, żądać 3. czyhać, godzić

    * * *
    nastaje несов.
    1) наступа́ть, настава́ть
    2) na co наста́ивать на чём, тре́бовать, домога́ться чего
    3) na kogo-co покуша́ться на кого-что, угрожа́ть кому-чему
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > nastawać

  • 5 przystawać

    глаг.
    • примыкать
    • следовать
    * * *
    1) (zatrzymywać się) останавливаться
    2) przystawać (zgadzać się) принимать, соглашаться
    3) przystawać (przyłączać się) приставать (присоединяться)
    przyczepiać się, przylepiać się, przywierać приставать (прилипать)
    przybijać (do brzegu) приставать (причаливать)
    pot. czepiać się разг. приставать (надоедать)
    posp. dobierać się (domagać się kogoś) разг. приставать (настойчиво клеиться)
    * * *
    %1 несов. 1. do czego приставать, прилипать к чему;
    2. па со соглашаться на что, с чем, принимать что; 3. do kogo-czego присоединяться, примыкать к кому-чему
    +

    1. przywierać 2. akceptować 3. przyłączać się

    * * *
    I несов.
    1) do czego пристава́ть, прилипа́ть к чему
    2) na co соглаша́ться на что, с чем, принима́ть что
    3) do kogo-czego присоединя́ться, примыка́ть к кому-чему
    Syn:
    II несов.
    приостана́вливаться ( во время движения)
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > przystawać

  • 6 dochodzić

    глаг.
    • добираться
    • добраться
    • достигать
    • достичь
    • доходить
    • заходить
    • заявить
    • прибывать
    • прибыть
    • приезжать
    • приехать
    • прийти
    • прилетать
    • приходить
    • происходить
    • проникать
    * * *
    1) (dogotowywać się) поспевать, преть
    2) (o dźwięku, zapachu, informacji) доноситься, наплывать
    3) (osiągać) добиваться, достигать
    4) (stanowić coś dodatkowego) прибавляться, присоединяться
    5) sl. seks. dochodzić сл. секс. кончать
    6) (pozostałe znaczenia) доходить, приходить, приближаться
    * * *
    I dochodzę несов.
    1) доходи́ть; достига́ть
    2) добива́ться

    dochodzić sprawiedliwości — добива́ться справедли́вости

    dochodzić na drodze sądowej — добива́ться че́рез суд (в суде́бном поря́дке)

    3) do kogo-czego, kogo-czego доходи́ть, доноси́ться до кого-чего

    z daleka dochodzą głosy — издалека́ доно́сятся голоса́

    złe wieści dochodzą do kogoś — дохо́дят плохи́е ве́сти до кого́-л.

    - godzina trzecia
    Syn:
    II dochodzę сов. w czym
    доноси́ть что (обувь, одежду и т. п.), доходи́ть в чём

    Słownik polsko-rosyjski > dochodzić

  • 7 dochodzić;

    dochodz|ić;
    \dochodzić;ę несов. 1. доходить; достигать;
    2. добиваться;

    \dochodzić; sprawiedliwości добиваться справедливости; \dochodzić; na drodze sądowej добиваться через суд (в судебном порядке);

    3. do kogo-czego, kogo-czego доходить, доноситься до кого-чего;

    z daleka \dochodzić;ą głosy издалека доносятся голоса;

    złe wieści \dochodzić;ą do kogoś доходят плохие вести до кого-л.;
    ● \dochodzić;i (godzina) trzecia (piąta) скоро три часа (пять часов); ср. dojść
    +

    1. docierać;

    osiągać 2. domagać się, upominać się

    Słownik polsko-rosyjski > dochodzić;

  • 8 żądać

    глаг.
    • загадать
    • задать
    • запрашивать
    • запросить
    • затребовать
    • истребовать
    • попросить
    • потребовать
    • приглашать
    • просить
    • спрашивать
    • спросить
    • требовать
    • упрашивать
    * * *
    1) (np. ból) причинить (напр. боль)
    2) zadać (np. cios) нанести(напр. удар)
    3) zadać (pozostałe znaczenia) задать (другие значения)
    4) zadać (pytanie) задать, поставить (вопрос)
    * * *
    zada|ć
    \zadaćny сов. 1. задать;

    \zadać lekcję задать урок; \zadać pytanie задать вопрос;

    2. нанести;

    \zadać ranę нанести рану, ранить;

    3. причинить;

    \zadać ból причинить боль; \zadać cierpienie причинить (доставить) страдание;

    4. разг. подать, помочь поднять (что-л. тяжёлое);

    ● \zadać sobie fatygę (trud) потрудиться, взять на себя труд;

    nie \zadać sobie trudu не дать себе труда, не потрудиться
    +

    3. sprawić 4. poddać

    * * *
    żądany несов.
    тре́бовать
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > żądać

См. также в других словарях:

  • domagać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, domagać sięam się, domagać sięa się, domagać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} żądać, dopominać się, wymagać czegoś; usilnie zabiegać o coś, wysuwać roszczenia, żądania …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • domagać się — czyjejś głowy «otwarcie żądać ukarania kogoś»: Pańskiej głowy domagała się też opinia publiczna. P. Pytlakowski, Czekając …   Słownik frazeologiczny

  • domagać się — ndk I, domagać sięam się, domagać sięasz się, domagać sięają się, domagać sięaj się, domagać sięał się 1. «usilnie dopominać się o coś; żądać, wymagać» Domagać się lepszych zarobków. Domagać się ukarania winnych. 2. «niezbędnie potrzebować czegoś …   Słownik języka polskiego

  • dopominać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dopominać sięam się, dopominać sięa się, dopominać sięają się {{/stl 8}}– dopomnieć się {{/stl 13}}{{stl 8}}rzad. dk VIb, dopominać sięnę się, dopominać sięni się, dopominać sięniał się, dopominać sięnieli się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • upominać się – upomnieć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przypominając, prosić o coś, żądać, domagać się czegoś, sygnalizować potrzebę czegoś; dopominać się o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Robotnicy coraz częściej upominali się o zaległą… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • naprzykrzać się — ndk I, naprzykrzać sięam się, naprzykrzać sięasz się, naprzykrzać sięają się, naprzykrzać sięaj się, naprzykrzać sięał się «narzucać się komuś, uporczywie domagać się czegoś; nachodzić, niepokoić kogoś» Naprzykrzał mu się od wielu dni. Dziecko… …   Słownik języka polskiego

  • głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… …   Słownik języka polskiego

  • słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny

  • dojść — dk, dojśćjdę, dojśćjdziesz, dojdź, doszedł, doszła, doszli, doszedłszy dochodzić ndk VIa, dojśćdzę, dojśćdzisz, dojśćchodź, dojśćdził 1. «posuwając się osiągnąć określone miejsce, cel» a) «o ludziach i zwierzętach: idąc dotrzeć dokądś» Dojść do… …   Słownik języka polskiego

  • kołatać — ndk IX, kołataćaczę (kołataćacę), kołataćaczesz (kołataćacesz), kołataćacz, kołataćał, rzad. I, kołataćam, kołataćasz, kołataćają, kołataćaj «uderzając w coś, powodować głuchy odgłos; stukać, łomotać» Kołatać do drzwi. Kołatać chodakami o podłogę …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»